|
|
TERUG naar Homepage
TERUG naar de pagina over Alaska
Hey,
Dit is de eerste nieuwsbrief van luc.on.bike !
Wevelgem - Anchorage :
De laatste dagen zijn lang geweest, en spannend ook! Spanning
om wat komen moet ? Misschien. Maar vooral ook spanning om wat
nog allemaal moest gebeuren, zo net voor m'n vertrek. M'n website,
paklijst nog eens overlopen, het last-minute visum, de adressenlijst, de
afscheidsdrink, enz ...
Maar nu zit ik op het vliegtuig. Eerst was er een korte
vlucht naar Londen, 50 minuten vliegen en het uurwerk een uur terugdraaien.
Ik keer terug in de tijd! Na twee en een half uur wachten konden we met
ruim z'n 400 op de reusachtige Boeing naar San Fransisco. Werkelijk een
comfortabel vliegtuig, met persoonlijke TV en radio kanalen en nog heel wat
meer. We passeerden net de magnetische noordpool. Op het
scherm lees ik af dat het tegen de -60 graden is, al heeft dat meer te maken met
de grote hoogte waarop we ons bevinden: 10668 meter! We overvliegen de
ontdooiende wereld van Groenland. Vanop deze grote hoogte kijk je
kilometers ver over deze verlaten wereld. Verschillende gletsjers banen
zich slingerend een weg naar een cyaankleurig meer. Er drijven gigantische
ijsbergen te wachten op nog meer dooi. Grote ijsplaten zijn zichtbaar dun
aan het worden. Maar als ik na vijf minuutjes nog eens buiten kijk ligt
Groenland al weer een flink stuk achter ons. Nog zes uur te gaan en ik zet
voet aan land in de 'nieuwe wereld' mijn nieuwe wereld!
Anchorage, 26 juni.
Ik sliep helemaal net zo slecht vannacht. Maar dit is ook
niet zo verwonderlijk na zo'n lange dag onderweg. Gisteren was m'n dag
zo'n 34 uur lang en daarvan was ik minstens 27 uur wakker !
Aan de hoeveelheid daglicht kan je hier echt niet inschatten hoe
laat het wel zou zijn ... Het maakt eigenlijk ook niets uit, want dit is
pas het begin van m'n jaar(lijkse) vakantie !
Eerst wil ik de inhoud van m'n fietstassen nog wat herschikken en
dat vraagt wat tijd. Daarna trek ik de stad in, Anchorage is een
uitgestrekte stad, met slechts enige hoogbouw in 'downtown' Anchorage. Het
vinden van een supermarkt bleek een echt karwei. Pas na 40 minuten
rondfietsen kon ik er een binnenstappen. Maar wat een prijzen weg !
Een niet al te groot broodbetaalde ik 3$69 en yoghurt, fruitsap of fruit zijn
een nog grotere luxe ! Ik hou het noodgedwongen bij rijst, tomatensaus,
enkele bananen en nog wat vlees. Vervolgens moet m'n fietscomputertje nog
hersteld worden (de draad was kapotgegaan op het vliegtuig) en ik heb er ook nog
een wegenkaart gekocht.
Bij het Tourist Information Centre ontmoette ik een andere fietser.
We beginnen een conversatie en zetten ons tenslotte in de schaduw van wat bomen.
Wil je wel geloven dat het hier iets meer dan 30 graden was! Rond kwart
voor vier fiets ik de stad uit. Op aanraden van 'Biker Bob' doe ik dat in
zuidelijke richting. Ik wil naar de Portage Glacier en Whittier. Op
de kaart zijn mijlen aangeduid, de opgave lijkt dan ook simpeler dan ze in
werkelijkheid is ! En de jetlag nestelt zich langzaam maar zeker in m'n
benen. De uitzichten zijn hier ook zo mooi, dat ik regelmatig eens halt
wil houden.
Tegen 7 uur 's avonds houd ik halt bij een van Alaska's historische
sites : Indian. Deze plek wordt door privé-personen uitgebaat. En
er is ook een echte persoonlijke en familiale aanpak. Ik word er
rondgeleid door de achtjarige zoon Mason. Er is ook zo'n typische
waterput, waar steentjes en zand weggewassen worden van het goud. Dit was
uiteraard fascinerend om te zien. Ik raakte er aan de praat met de
eigenaar, die vroeger zelf ook nog vakantiereizen gemaakt had met de fiets.
Hij nodigde me prompt uit voor het avondeten. In afwachting van het
sluitingsuur van mijn en museum, speelde ik zat met de kinderen, echte
deugnieten, die de hele dag blootsvoets rondlopen. Het avondmaal smaakte
overheerlijk: vers gevangen zalm, sla van eigen kweek en een soort rauwe kool.
Ik moest er ook proeven van een stukje walvisvin. Het was een hele taaie
materie, die slechts na lang koken knabbelbaar wordt. Het zou dankzij dit
soort spul zijn dat de oorspronkelijke bewoners van Alaska wisten te overleven.
Ik hoop eigenlijk meer dat ik het niet nodig zal hebben...
Indian, 27 juni.
Deze morgen fiets ik stevig verder richting Whittier. Er zijn
verschillende fietspaden, mooi apart van de weg. Af en toe leek het wel
alsof ik alleen was in dit enorme land. Onderweg bezoek ik ook een aantal
gletsjers : William Glacier en Portage Glacier. Net voor Whittier is er
een lange toltunnel. En wat ik niet wist is dat er slechts verkeer in een
richting tegelijk mogelijk is. Men heeft daarom een schema uitgewerkt
waarbij het verkeer beurtelings de tunnel door kan. Ik wou eigenlijk zeker
voor 2 uur in Whittier zijn, om de boot te kunnen nemen naar Valdez. Maar
ik raakte niet meer op tijd door de tunnel. Ik heb dan maar in afwachting
m'n potje gekookt (m'n nieuwe brander - de MSR Dragonfly - is werkelijk geweldig
!). Uiteindelijk kreeg ik een lift en raakte met de volgende lichting door
de tunnel (15$ per auto). Bij het binnenrijden van Whittier zie ik een
overzetboot aangemeerd liggen en het blijkt nog deze te zijn naar Valdez!
Ik koop me nog snel een ticketje (64$ per persoon en 9$ voor de fiets). De
boottocht is echt wel een hoogtepunt, we komen heel dicht bij watervallen,
gletsjers, vogelkolonies, ... We zagen zeker wel 10 Orka's ;
onvergetelijk! Zonet gleden we ook traagjes voorbij een kolonie
zeeleeuwen, verzameld op een strandje. Bij het verlaten van de boot
ontmoet ik nog een Duitse vakantiefietser. We gaan samen op zoek naar een
camping. We besluiten een beetje te foefelen en betalen zo 17$60 voor een
tent en twee personen.
Valdez, 28 juni.
's Anderendaags fietsen we toch niet samen verder. Ik heb al
alles ingepakt, eer hij wakker is. Ik doe wat inkopen, verstuur een paar
mailtjes en fiets weg van Valdez. Onderweg is er heel wat te zien:
gigantische watervallen, gletsjers, uitgestrekte natuur, ... Ook zijn er
overal langs de weg informatieve panelen aangebracht, die leveren interessante
weetjes.
De Thompson Pass raakte ik niet meer over en dus kampeerde ik maar
net voor de top.
Thompson Pass, 29 juni.
Vannacht heeft het al heel wat geregend. Er is ook een dichte
mist blijven hangen. Van de prachtige omgeving is niets meer te zien.
Het is nog zo'n 4 km doorklimmen naar de top en dan komt een fijne afdaling.
De bergen zijn hier echt indrukwekkend, het is ronduit fijn fietsen hier.
Ik bezoek ook nog twee gletsjers die er zeker ook mogen zijn...
Vanavond blijf ik overnachten op een State Camping. Ik betaal
10 $ voor een plaatsje, er zijn echter enkel toiletten, en geen stromend water.
Squirrel Creek, 30 juni.
Het is uiteindelijk nog een flink stukje doorfietsen naar
Glenallen. Ik kan er weer inkopen doen, zodat ik het weekend door kan
komen.
Dit mailtje is getypt in de bibliotheek van Glenallen, fijne mensen
allemaal, hier.
Groetjes en tot later 1
Luc.on.bike