|
|
TERUG naar Homepage
TERUG naar de pagina over Canada.
Hallo,
Dit is nu al de zesde nieuwsbrief, het beschrijft een nieuwe
wending, een nieuw avontuur !
Vrijdag 17 augustus - 's Avonds in een parkje van Ladysmith
...
Na m'n bezoek aan de bib van Ladysmith heb ik niet meer zoveel zin om nog te fietsen. Een vakantiefietser had me eerder al gezegd dat er een prachtig parkje was bij zee, een soort picknickplaats, waar je desgewenst wel zou kunnen kamperen. Ik kook er eerst m'n maaltijd, lees vervolgens in m'n boek tot het schemerdonker wordt en zie de zon zachtjes achter de bergen ondergaan. Een zalig leven is dit !! Op het moment dat het echt donker wordt laad ik alles nog even op de fiets en zet in een uithoek van het park, achter een soort clublokaal en onder de bomen, m'n tent op.
Zaterdag 18 augustus - Vandaag wil ik naar Victoria !
Ik fiets vanmorgen nog even terug naar het oude centrum van Ladysmith. De
ochtendzon werpt een warme gloed over de houten gevels, dat is een foto waard.
Via de kustweg fiets ik tot in Chemainus. Dit is weer zo'n gezellig
kustplaatsje, met vele grote muurschilderingen en leuke winkeltjes. In
Duncan doe ik een paar inkopen en kook ik m'n middagmaal. Daarna fiets ik
tot in Mill Bay, waar ik wachtend op de ferry nog m'n ketting wissel. Het
nemen van deze boot blijkt een goed idee te zijn. Het is niet enkel
korter, maar op de langere weg zou een heuse bergpas liggen ! Op de
boottocht van amper 35 minuten raak ik in gesprek met een vrouw die vroeger ook
fietsvakanties maakte. Als ik ten noorden van San Fransisco zou komen, dan
ben ik daar ook hartelijk welkom. Eens weer aan land moet ik toch nog wat
verder werken aan de ketting, want een schakel komt los. En daarna fiets
ik recht tot in het centrum van Victoria. Nu nog even telefoneren naar de
familie die me hier uitnodigde ... Het is Mike aan de telefoon, hij vindt
het moment echter wat ongeschikt (z'n vrouw heeft nachtdienst in de kliniek),
maar nodigt me dan toch weer wat enthousiaster uit. Ik mag er rond
19u30 langsgaan. Hij legt ook nog de weg uit, ik moet alles memoriseren,
want heb geen schrijfgerief bij me. In een zijstraatje was ik nog m'n
voeten en trek verse kousen aan (want zo stinkend durf ik bij de mensen niet
binnen). Het huis ligt op een heuse heuvel (Mount Tolmie) en naarmate ik
het huis nader wordt het steeds steiler klimmen. De oprit naar het huis
schat ik meer dan 30% ! De hond (er zit een beetje kruising Pittbull in
deze lieve hond !) loopt me kwispelend tegemoet, ik strand op vijf meter van het
einde. Eerst krijg ik een rondleiding in het huis; op elke verdieping is
een keuken en twee badkamers, er zijn zithoeken, studeerkamer, slaapkamers,
teveel om op te noemen ... We praten wat en ik neem nog een douche, het is
echt al laat als ik ga slapen. Rond 7u30 komt de vrouw des huizes thuis,
ze heeft er een twaalfuren nachtdienst opzitten. We zwaaien gewoon even
naar elkaar, zij wil zo snel mogelijk slapen, da's normaal.
Zondag 19 augustus - Rondkuieren in het Engels aandoende
Victoria.
Voor mij is het echt al laat in de voormiddag eer er wat leven in
huis komt. Mike heeft z'n kinderen, Troy en James (Mathew is bij vrienden)
beloofd pancakes te bakken. De klok wijst 11u30 als ik de stad in fiets.
Ik laat er wel al m'n bagage staan, dat is een stuk makkelijker om de stad te
bezoeken. Ik fiets Richmond Road helemaal af en rijd dan via een boog het
stadscentrum in. Het is weer een zonnige dag, het is leuk kuieren door
Victoria. In de haven zijn er Dragonboatraces (lange roeiboten met wel
dertig roeiers, een trommelaar om het ritme aan te geven en een stuurman).
In de smallere straatjes zijn er marktjes aan de gang, er spelen bandjes en er
is sfeer. De tijd gaat veel te snel nu (vooral als je de dag zo laat
begint). Rond 16 uur laad ik alles op de fiets en rijd noordwaarts de stad
uit. Bij de Butchart Gardesn ga ik al even informeren naar de
openingsuren. Ik zet vervolgens de tent op in een Provinciaal Park, dicht
bij zee.
Maandag 20 augustus - Bezoek eens utchart Gardens !
Vanmorgen kon ik wat langer blijven liggen, want de poorten van de
tuinen zwaaien pas open om 9 uur. Om 9u15 is het echter al aardig druk.
Wat opvalt : zelfs de borders rond de opritten en parkeerplaatsen zien er
buitengewoon verzorgd en aantrekkelijk uit. Ze vormen meer dan een
staalkaartje voor wat ik straks te zien zal krijgen ! Het pleintje net
achter de inkom is wel erg commercieel opgevat, met z'n cafés en restaurant en
butnemaatse souvenirshop, maar het ontlast duidelijk de rest van de tuinen.
Aan de infobalie vraag ik een plannetje en tot m'n grote verbazing krijg ik er
een in 't Nederlands. Ik loop eerst door het park heen om er wat zicht op
te krijgen, wat niet makkelijk is want het lijkt nogal chaotisch. Bij de
rozentuinen neem ik verschillende close-ups, met telkens maar een bloem in
beeld. Het zijn prachtexemplaren ! Volle kleuren ! En veel
bijen ook ... je raakt er niet op uitgekeken. Wat verder komen
er ook borders met dahlia's en andere bloemen in zicht. Dan loop je zo de
Japanse tuinen in. Die bevallen me wel. En is het verbeelding of
niet, maar ik heb de indruk dat hier relatief meer Japanners rondlopen ... (en
maar foto's nemen) Via een bebloemde fontein kom ik bij de Italiaanse
tuinen, die het vooral moeten hebben van de verschillende kleurencombinaties.
Dan wandel ik nog eens terug naar de ingang want daar bevindt zich de trap naar
de goed verborgen laagliggende tuin. Dit deel was vroeger de kalkgroeve
van de cementfabriek van Mr. Butchart. Door de troosteloze aanblik van het
verlaten terrein kreeg Mevr. Butchart de idee om er tuinen aan te leggen.
Dit deel vond ik persoonlijk het mooiste. Het ligt er diep verzonken en
goed beschut, met een groene achtergrond. Er zijn diverse waterpartijen,
maar vooral een zee van harmonieuse kleuren. Je weet echt niet waar eerst
te kijken, alle mensen lopen er uiterst schoorvoetend doorheen. Ik lunch
er genietend op een bank en na het versturen van een paar postkaartjes besluit
ik dat het tijd is om te vertrekken.
Wil je meer weten over de Butchart Gardens ? www.butchartgardens.com
Bij het postkantoor van Brentwood Bay stuur ik een boek, wat
papieren en m'n losgekomen slaapmatje huiswaarts. Gisteren ben ik namelijk
bij een buitensportzaak langsgeweest en ze vinden het een duidelijk
garantiegeval. Ze konden echter niet veel voor me doen, omdat het
gerepareerde of vervangen matje na zo'n twee maand bij hen zou terugkeren ...
Goed. Daar zijn we nu ook van verlost. Eigenlijk wil ik ook nog m'n
was doen, dat wordt meer en meer dringend, maar ik vermoed dat ik makkelijk tot
in Vancouver kan komen en dat heeft voor mij de hoogste prioriteit. Over
een wisselend parcours fiets ik de resterende 20 km tot Schwarz Bay. Om 15
uur kan ik de ferry al op naar Tsawwassen, ten zuiden van Vancouver. Na
1u35 varen fiets ik (als eerste van de ganse boot dit keer) het vasteland op.
Het is nu nog goed 45 km fietsen tot in het centrum van Vancouver. Er is
echter nog een hindernis: de voor fietsers verboden tunnel onder de delta van de
Fraser River. Er zou echter een soort van shuttledienst zijn voor
voetgangers en fietsers. Het fijne ken ik er voorlopig niet van en daarom
wenk ik een bus (buiten dienst) om wat info te vragen. Ik heb geluk, de
vrouw heeft sympathie voor fietsers, herkent m'n accent en is zelf uitgeweken
Nederlandse van origine. Ik mag mee op de lege bus, als ik de fiets
tenminste bliksemsnel op het fietsrek, vooraan op de bumper van de bus kan
krijgen. Het lukt ! Maar de fiets ziet wel serieus af, omdat enkel
de wielen gevat zijn in de drager). Door de bagage hangt hij helemaal
scheef. Ik hou m'n hart vast bij elke ribbel of put in het wegdek, maar 't
loopt goed af. Gelukkig heb ik ook vooraf een stratenplan van Vancouver
gekocht. Zo fiets ik tegen 19u30 vlotjes tot bij het 'Backpackers Hostel'.
Er heerst een bijzonder sfeertje. Met 8 op de kamer slaap je hier
voor maar 10 CAN $ echter in het hartje van Vancouver, zo kan ik straks
makkelijk de stad in. Het is echter bijzonder lawaaierig en zeer druk.
De was kan hier echter gedaan worden voor amper 2 CAN $ en bovendien kan je hier
gratis douchen. Wat kan een mens nog meer willen voor die prijs ?
(Luizenvrije matrassen, misschien ?) Morgen dus een dagje Vancouver.
Dinsdag 21 augustus - Kuieren in Vancouver.
De beide vensters van onze kamer staan dag en nacht open. Al
heel vroeg in de morgen hoor ik de wagens duidelijk over een nat wegdek rijden.
Het is aan het regenen ... Rond 7 uur sta ik een eerste keer op, het
regent nog steeds. Iedereen op de kamer ligt nog te slapen, ook al probeer
ik dat ook nog een beetje, het lukt me niet zo best. Dan ontbijt ik maar,
trek vervolgens m'n regenkledij aan en vertrek voor een wandeling in de stad.
De glazen gebouwen verliezen veel van hun aantrekkingskracht met dit triestige
weer. Er is eigenlijk niks aangenaams aan en ik ga in een boog terug naar
het hotel. Ik dood de tijd wat met het lezen in m'n boek. Ik had me
m'n verblijf in Vancouver helemaal anders voorgesteld ! Tegen rond
15 uur kom ik nog eens buiten, maar het blijft niet lang over. Ik doe nog
wat inkopen en maak vervolgens een uitgebreid en 'gezond' avondmaal klaar.
Later op de avond heb ik nog enkele leuke gesprekjes met de habituees hier (sommigen
wonen hier echt al een paar maanden in het Hostel).
Woensdag 22 augustus - Weg uit deze regenstad.
Vandaag wil ik uit de stad fietsen. Het regent nog steeds.
Zonder er veel bij na te denken fiets ik, fiets ik, fiets ik de stad uit.
Dat neemt bijna de hele namiddag in beslag. Tegen de avond, het regent nog
steeds, kom ik door een soort landbouwersgebied. Om acht uur houdt het op
met regenen. Ik kom bij een rivier, langs het jaagpad zet ik de tent
op. Het begint opnieuw te regenen, net als ik klaar ben.