TERUG naar Homepage

TERUG naar de pagina over U.S.A

TERUG naar tweede deel van nieuwsbrief 8.

Zondag 23 september - Yellowstone binnen.
Vanaf de camping ben ik vlug aan de ingang van West-Yellowstone.  Doordat ik een Annual Parks Pass heb, hoef ik dit keer geen ingang te betalen.  Ik krijg wel een mooie overzichtskaart van het National Park. Ik begin aan de 23 km lange weg naar Madison Junction.  Ver kan ik echter niet fietsen.  Eerst trekt het door de brand van 1988 verbrande bos m'n aandacht.  Toen is bijna 36 % van Yellowstone in de vlammen opgegaan.  Vervolgens kom ik diverse grote kuddes van bizons tegen.  Ze staan rustig te grazen, het is niet eens moeilijk om wat mooie foto's te maken.  Ik wip weer de fiets op, maar al na 2 km moet ik weer in de remmen.  Er staat een eland te drinken in de Madison River.  Wat verder zwemmen ook twee trompetter zwanen, het is net alsof je hier in een grote zoo rondrijdt.  En het is nog niet gedaan wat weer een kilometer verder maakt een Elk (grotere soort edelhert) een soort bungelend geluid.  Het kan niet op.  Ik heb nog maar 12 km gefietst en ik doe hierover meer dan twee uur !  Bij Madison Junction ga ik op de camping m'n middag opeten en ook nu weer laat het wild me niet los, al heb ik het eerst niet zelf door.  Een koppel komt me waarschuwen dat tussen het struikgewas achter me weer zo'n elk zit met een gigantisch gewei.  Het had wel een beer kunnen zijn en dan kwam ik er minder rustig vanaf ...
Ik fiets nu zuidwaarts naar de diverse geiser bassins.  Ik zie de eerst bij het Lower Geyser Bassin, waaronder de Great Fountain Geyser, naar verluidt één van de mooiste ter wereld.  Deze barst om de 12 à 24 minuten uit.  Het volgend gebied is het Midway Geyser Bassin, je kan er o.a. de Grand Prismatic Spring bekijken.  Het is een warmwaterbron met meer dan 100 meter in diameter en de bron doet haar naam eer aan, want ze vertoont een brede waaier aan kleuren, van geel over rood tot groen !  De belangrijkste geiser op deze route is echter The Old Faithful.  In het Visitor Info Centre ga ik de verwachte uren van werking gaan bekijken en jammergenoeg zou ik meer dan een uur moeten wachten tot hij weer eens in werking is !  Normaal zou ik zoiets zeker doen, maar doordat het toeristische seizoen hier zowat over is, zijn de meeste campings gesloten.  Wil ik niet voor verrassingen komen te staan, dan moet ik verder !  Op de weg naar West Thumb kom ik een motorrijder tegen, die ik eerder al ontmoette op een andere camping.  Hij nodigt me uit, om samen op de camping te staan bij Grant Village.  Op de weg daarheen moet ik echter nog tweemaal over de Continental Divide.  Het klimt eerst 12 km tot Craig Pass (2518 meter), vervolgens is er een afdaling van goed 5 km en dan weer een klimmetje tot een pas zonder naam (2558 meter).  Gelukkig gaat het dan alleen nog maar bergaf tot in West Thumb.  Bij de splitsing ga ik dan nog even rechtdoor tot Grant Village en de camping.  Het is wel eens leuk om weer iemand te ontmoeten en wat gezelschap te hebben voor de avond.

Maandag 24 september - Naar het noorden van Yellowstone NP.
Het is vanmorgen -5°C en dat voelt behoorlijk koud aan.  Gewapend met muts en handschoenen ga ik op weg naar het West Thumb Geyser Bassin.  Er zijn heel wat paint pots te zien, het zijn pruttelende modderketels, met blubber in diverse kleuren. De weg volgt nu de oevers van het Yellowstone Lake, al rijd ik kilometers lang door de beboste heuvels langs het meer.  Af en toe zijn er spectaculaire uitzichten op de kleine eilandjes en de omringende bergen.  Bij Lake Village verstuur ik wat postkaarten en eet er wat brood.  Vanaf hier volgt de weg de oevers van de Yellowstone River.  Op de prairies zitten weer hele groepen bizons te grazen. Ik kom weer bij vulkanisch actieve gebieden : de Mud Vulcano is een erg aggressieve poel, die vreemde kolkende geluiden maakt en wat verder is de Sulphur Caldron, een zwavelberg en kokende zwavel bronnen met het typische geurtje van rottende eieren ! Onderweg doen mensen me plots stoppen.  Ze blijken net een fietsvakantie gemaakt te hebben in het nabije Grand Teton NP.  Ze zijn natuurlijk heel enthousiast over m'n onderneming, geven me een Coke en wat koekjes en nodigen me uit om vanavond bij hen op de camping te komen staan in Mammoth Hot Springs. Dan fiets ik weer verder, en na 65 km neem ik bij Canyon Village de afslag naar Norris.  Bij het plannen dacht ik dat dit stukje weg eerder vlak zou zijn, maar het blijkt het lastigste deel van de hele dag !  De weg klimt herhaaldelijk over de door de brand verwoeste beboste hellingen.  De verkoolde bomen staan er als opgebruikte luciferstokjes bij, zover je wel kan kijken.  Vanaf Norris moet ik dan nog een stuk van 34 km noordwaarts fietsen om bij de camping van Mammoth Hot Springs uit te komen.  Deze weg is wat lichtlopender en ik schiet nu weer goed op.  Deze vallei is helemaal anders dan wat ik tot hiertoe in het park zag, er is ook minder geothermische activiteit.  In een uitgestrekte grasvlakte staan vijf herten te grazen.  Het is zo'n vredig zicht, met de bergen op de achtergrond, het lijkt regelrecht uit een of ander natuurboek te komen.  Dat ik dat mag en kan meemaken !  En het is nog niet gedaan voor vandaag. De vlakte komt uit bij een kloof in de bergen, de Golden Gate, van daaraf schiet de weg omlaag en komt uit bij de Mammoth Hot Springs Terraces.  Het is nu al 7u30 en ik heb niet meer zoveel tijd om nog veel te bezoeken, maar de Canary Spring is uitnodigend en veelbelovend.  Hier kom ik morgenochtend nog eens terug !
Bij de camping is er een berichtje voor me dat het vol was, de mensen van vanmiddag zijn doorgereden naar een hotel of zo.  Gelukkig is er voor de fietsers een hiker and biker site, zodat ik toch nog verzekerd ben van een plaatsje.  Ik zou na 132 km fietsen niet graag nog een ander plekje moeten opzoeken ...  Net voor het donker kan ik nog de tent opzetten en iets koken.  In het donker duikt dan toch weer de auto op met fietsen op het dak.  Jeff komt vragen of ik zin heb bij hen de avond door te brengen.   Natuurlijk heb ik daar zin in en weg zijn we.  Ik kan er eerst nog een douche nemen en we praten nog tot 10 uur 's avonds.

Dinsdag 24 september - De Mammoth Hot Springs Terraces.
We hebben gisteren nog afgesproken om samen de terrassen te gaan bekijken.  Al wandelend praten we over honderd en een dingen.  Diane is dokter en luistert aandachtig naar m'n historie met de giardia.  De colloidaal zilveroplossing kent ze echter ook niet.  We lopen voorbij de diverse afzettingen van de Hot Springs.  Dit lijkt me toch wel een van de opmerkelijkste natuurfenomeen in dit park.  Op de bergflank zijn er een groot aantal trapsgewijze bassins, de ene boven de andere.  Elke dag vloeit zo'n twee miljoen liter water over deze vreemde constructie naar beneden.  Het warme water voert kalkdeeltjes met zich mee, het neergeslagen kalk vormt dan het typische travertin.  De terrassen doen sterk denken aan die van Pamukkale in Turkije, maar hier hangt er ook nog een zwavelgeurtje, dat maakt het wel bijzonder.  Tegen de middag aan neem ik afscheid van Jeff en Diane en fiets het Blacktail deer Plateau op.  Het is een flink stukje klimmen, maar ik krijg mooie landschappen en watervallen te zien.  Na 30 km kom ik bij Tower-Roosevelt, al is er niet veel te beleven.  Ik fiets nu weer zuidwaarts naar de Tower Fall, een 40 meter hoge waterval die zich in een canyon stort.  Vanaf hier begint de weg serieus te klimmen, er komt geen einde aan.  De Dunraven Pass (2700 meter) bereik ik pas om 7 uur 's avonds, het wordt nu echt wel koud.  Voor de afdaling moet ik weer wat warme kleren aantrekken.  Bij Canyon Village ga ik kamperen op de camping die al gesloten is.  Ik geloof dat dit zowat de zwaarste dag uit m'n fietsvakantie was !  Ik heb bijgevolg een goede nachtrust.

Woensdag 25 september - Terug naar Grant Village.
Canyon Village ligt op 2357 meter, het is bijgevolg weer frisjes tot de zon opkomt.  Eerst fiets ik tot bij Artist Point.  Van hieruit hang je echt volledig boven een canyon van 305 meter diep, 38 km lengte en op z'n breedst 1200 meter !  Helemaal beneden, tussen de gele rotsen, stroomt de Yellowstone River.  Op de wanden van de canyon is er hier en daar vulkanische activiteit te bespeuren en dat levert dan weer vreemde kleurtjes op.  Ook verder zijn er nog diverse uitzichtpunten die duizelingwekkende vergezichten in de canyon opleveren.  Ik keer terug naar Lake Village, via de weg die ik eergisteren ook al fietste.  De bosbrand die ik eerder zag lijkt nu wel geblust.  Ik bezoek nog eens het geyserveld bij West Thumb en probeer dan vroeg naar de camping te rijden.  Omdat ik het Hiker and Biker tarief koos, komt er nog een trekker met rugzak bij me terecht.  Miguel blijkt een epilepsie patient die z'n zoon al liftend gaat bezoeken in een andere staat.  Hij heeft geen vuurtje bij zich, maar kreeg van iemand wel blikken (zonder etiketten) om iets hartelijks te koken.  We koken samen een maaltijd en ik zie dat hij geniet van z'n eerste warme maaltijd in meer dan een maand tijd.  Dat doet deugd, voor ons alle twee.  We praten nog een stukje en als het teveel afkoelt zoeken ze elk onze tent op.  Pas 's morgens realiseer ik me dat hij niet eens een slaapmatje bij zich heeft.  Bovendien is zijn tent maar van een enkel zeil (vanwege goedkoop), hij kreeg het bij gevolg nogal koud vannacht ...

In een volgende nieuwsbrief kan je lezen hoe ik door het Grand Teton National Park fiets en oude bekenden tegen het lijf loop, hoe ik verder fiets naar Salt Lake City.

Voor meer info over Yellowstone : www.nps.gov/yell
Er is ook nog een Yelowstone Association, die samenwerkt met de National Parks : www.YellowstoneAssociation.org