H O M E

 

Home
Omhoog
Dagafstanden

Eerst nog boeken verslinden en daarna kilometers vreten …

M’n eerste fietsreis kwam eerder onverwacht tot stand.  Een jongere vriend wilde met enkele collegemakkers en naar het voorbeeld van z’n vader, een korte fietsreis maken.  We kwamen een paar keer samen om de reis voor te bereiden, maakten sponsorkaarten en kregen bovendien een eigen artikel in de plaatselijke krant.

Geladen met pak en zak vertrokken we met z’n achten op onze doordeweekse fiets voor een fietstocht van 12 dagen.  Om geen tijd te verliezen startten we al om 7 uur ’s morgens, in de richting van Doornik.  We raakten natuurlijk een paar keer de weg kwijt, maar belandden de eerste avond, na 149 km fietsen, toch in Ham-sur-Heure.  We deden er uitgebreid inkopen en de bakker schonk ons zelfs acht croissants voor het ontbijt.  Een slaapplaats vinden leverde iets meer problemen op.  Maar bij Ferme ‘La Logette’ mochten we in de schuur slapen, op het stro.

’s Morgens stonden we samen op met de eerste zon.  We aten onze croissants op, gezeten op de trappen van de plaatselijke kerk.  Bij naderen van de Ardennen hoorde er onvermijdelijk ook steeds meer klimmen en dalen bij.  Onze benen waren dit duidelijk nog niet gewend.  Zo fietsten we langs, Florennes, Hastières en Beauraing.  In St.-Hubert een slaapplek zoeken was weeral niet zo gemakkelijk.  Uiteindelijk belandden we in het Scoutslokaal en dat beviel ons zeer goed.  

Het opruimen en het nuttigen van het ontbijt ging wel steeds minder vlot.  Sommigen hadden zware benen.  De zwaarste hellingen moesten dan nog komen …  Via Martelange staken we de grens over en reden we Luxembrug binnen  We vonden een goed geëquipeerde jeugdherberg in Bourglinster en troffen daarbij voor het eerst een bed en douche op onze fietstocht.  Voor de tweede dag op rij fietsten we (maar) 115 km.

Tijdens onze rustdag fietsten we toch nog even naar Echternach.  Een openluchtzwembad konden we niet vinden, maar we zwommen wel een beetje in de Sûre.  Na het terrasje in het centrum, gingen we ook nog mini-golfen. 

Op een fietspad langs de Sûre versperde en paaltje plots het midden van de weg.  Eén van ons kon het niet meer ontwijken en reed zijn wiel in een ‘acht’.  Het gevolg was heel wat tijdverlies en onnodig kosten.  Maar op een goed uur tijd raakte alles toch gerepareerd en fietsten we de stad uit.  We volgden eerst nog de Sûre en later de vallei van de Moezel, dat schiet beter op.  In Klüsserath proefden (en kochten) we wat wijn.  Het was vervolgens nog een flink stuk klimmen tot in Manderscheid.  En met die wijn in onze benen ging dat beslist niet zo vlot.  Maar de douche en het avondmaal in de jeugdherberg maakten veel goed.

Bij het ontbijt kregen we allerlei Duitse specialiteiten voorgeschoteld, onze dag begon weeral goed.  Bij het opmaken van de planning bemerkten we dat het erg moeilijk zou zijn om in een dag naar Rurberg te fietsen.  Bovendien hadden we wat speling op het schema, zodat we het wat rustiger aan konden doen.  Via Schleiden, Stadtkyll en Gerolstein fietsten we 91 km tot in Gemünd.  En ’s avonds vonden we een leuke pizzeria met knappe serveerster en al !

En ook de volgende dag konden we het houden bij een korte etappe, eigenlijk meer  een rustdag.  We zouden familie ontmoeten in Rurberg, maar vonden eigenlijk niemand.  Waren we dan toch een dag te laat ?  We lieten het niet aan ons hart komen, want er was eindelijk een openluchtzwembad en ook de zon was van de partij, een ideale combinatie dus.  En ’s avonds kwam er ook nog een voetbalpartijtje met de jongeren die er op kamp waren.  De interland Duitsland – België werd niet onverdiend gewonnen met 2 – 5 !

De volgende etappe bracht ons terug in België, maar niet zonder eerst ook nog in Nederland te belanden.  Het was een snikhete dag en voortdurend moesten de veldflessen bijgevuld worden.  We werkten allen samen zowat 40 liter naar binnen, da’s uiteraard niet niks …

Via Zonhoven en Lummen ging het de volgende dag richting Grimbergen.  We werden er hartelijk ontvangen bij de Paters, de luxueuze douches deden extra deugd en ook het avondmaal was niet te versmaden.  Het was zo’n echte zomeravond en dan kan je toch niet vroeg gaan slapen ?  Dus deden we een terrasje en gingen uiteindelijk nog een frietje eten.

Dan zijn we al toe aan de laatste etappe.  Het werd een dag van veel fietspech en weinig opschieten.   Vanaf Ronse ging het dan iets vlotter.  Met een goed bed in het verschiet, schoten we weer sneller op.  Eerst langs de Schelde, vervolgens op het jaagpad van het Kanaal Bossuit-Kortrijk en dan weer op de trakelweg langs de Leie tot in Wevelgem.  Er werden nog wat materiaal en herinneringen gewisseld en dan ging ieder weer zijn eigen gang. 

Volgend jaar opnieuw ?