TERUG naar Homepage

TERUG naar de pagina over Canada.

TERUG naar eerste deel van nieuwsbrief 5

Zaterdag 11 augustus - Whale watching at Bere Point.
Bere Point, een uitstekende punt aan de oostkust van Malcolm Island. Deze plek heeft iets magisch, want heel regelmatig komen er 'Killer Whales' (wij zeggen Orka's) langszwemmen, soms zijn ze aan het vissen, andere keren slapen ze gewoon, soms spelen ze en springen op uit het water en heel af en toe glijden ze het strand op ! Troy heeft aan een boei in zee een microfoon hangen ( hij noemt het een 'Hydrophone') en op die manier kan hij, als ze communiceren, ze al horen komen vanop 10 km afstand ! Hij kan ze ook herkennen aan hun communicatie, straf. In het kamp heeft hij ook een luidsprekertje, een bandrecorde en koptelefoon. Er zwemt een school haringen voorbij en dat trekt zeevogels aan. Er liggen ook heel wat vissersbootjes te dobberen, ze vissen meestal op zalm, maar er zit uiteraard meer vis. We hopen dat het de walvissen aantrekt. Even na 11u30 horen we iemand roepen : 'A pod of whales ...' Vanuit het noorden komen inderdaad een aantal walvissen aanzwemmen, enkel de vinnen zijn voorlopig zichtbaar. Troy schiet in actie : hij start de bandrecorder, grijpt z'n fototoestel en videocamera en rent met statief het strand op. Echt snel vooruit gaan ze niet, Troy beweert dat ze slapen, ze hangen te dicht bij elkaar. We tellen er eerst 5 of 6, maar naarmate ze dichter komen zien we er meer, minstens een tiental ! Er zijn zeker twee mannetjes, ze hebben machtige rugvinnen. De rest zijn wijfjes en jongen. Troy denkt dat het twee groepen zijn. Ze komen tot op zo'n 100 meter van ons verwijderd voorbij. Onbeschrijfelijk ! De zee is echt rustig en het heeft iets vredigs, die slapende orca's. Na meer dan een half uur, als ze echt ver verwijderd zijn, zien we de groep uiteengaan. Een gedeelte keert zelfs terug ! Ze splitsen uiteindelijk op in drie groepen, ze tellen wel 14 orca's ! Allen zwemmen nu weer in onze richting, sneller nu en even later komen ze zo'n 300 meter uit de kust aan ons voorbij. Er zit duidelijk meer leven in, ze zwemmen nu echt en jagen op vis. Ze verdwijnen ook sneller uit het zicht. We blijven nog lang staan kijken, maar terugkeren doen ze niet meer ...
Dan rijden we met de wagen van Cameron naar Sointula. Eerst halen we bij Kurt een porte-bagage op, daarna rijden we naar het huis van Cameron. We moeten ook nog naar het andere eind van het eiland, om bij z'n broer een kano op te pikken. Op de terugweg doen we inkopen : op een boerderij kopen we aardappelen, boontjes, wortelen en twee soorten sla, en in de Co-op kopen we eieren, tomaten, brood en yoghurt. We rijden dan terug naar Bere-Point en maken het avondeten klaar. Er zijn twee soorten zalm (Pink en Sockeye) en we roosteren de groentjes en de aardappelen op het vuur. We praten daarna nog met andere mensen op het strand. Tegen het vallen van de avond komen de meesten nog eens bij Troy's kamp langs. Rond 20u45, het wordt al een beetje donker, zie we weer orka's in onze buurt ! We zien een viertal orka's in zee en twee zwemmen hen vanaf het strand achterna. Waarschijnlijk zijn ze even verder het strand opgegleden, zonder dat we het gemerkt hebben ...  Net te laat dus. Desalnietemin ga ik vervolgens (moe van de zeelucht ?) met een uiterst tevreden gevoel vroeg slapen.

Zondag 12 augustus - Nog een rustig dagje bij Bere Point.
Alhoewel het vanmorgen redelijk open weer was, trekt de mist spoedig de baai binnen ... De zee is opmerkelijk rustig, 't zou mooi zijn moesten er in deze omstandigheden weer orka's opduiken. Maar dat doen ze nog niet, ook de hydrophone lat enkel de klotsende zee horen. Ik maak een korte wandeling over het strand. Hoh, wat is het hier prachtig en rustig. Naast de vele watervogels vliegt er een uiterst zeldzame keer ook een watervliegtuig over. Enkele sportvissers hebben beet en halen een kanjer van een zalm naar binnen. Nog steeds geen orka's. Als middagmaal maken de kinderen pannenkoeken. Ze hebben duidelijk een betere pan (en meer ervaring met de pannenkoekenmix !) want bij hen lukken de flinterdunne pancakes wonderwel. Eerst nog de afwas en dan gaan de twee oudste zoons van Cameron (Daniel en Mathew) vissen. Na een uurtje keren ze terug met een 'Rockfish'. Die gaat in de voorraadkast. Ik werk ondertussen wat aan m'n dagboek. Geen orka's. Zouden ze vandaag niet opdagen ? We zien wel. Troy heeft alvast nog
goede hoop. We koken chinees vanavond, Cameron heeft ook een wok meegebracht. Hij blijkt een uitstekende kok te zijn. Daarna herstel ik m'n lekke band. Uit de gehele buitenband haal ik wel drie stukjes glas, een klein kort ijzerdraadje prikte door de binnenband. Er komen nog mensen langs. Laureen en haar moeder luisteren ook naar mijn verhaal en zijn bijzonder geïnteresseerd doordat Laureen zelf ook al heel wat fietsreizen maakte. Ze kan me nog wat raad meegeven over te volgen routes, leuk meegenomen.  's Nachts is er hier niets meer te horen dan het klotsen van de golven van de zee op het keienstrand, als het water dan wat terugtrekt ruist het tussen de keien door. Er is meer wind opgekomen en de zee is iets onrustiger vannacht ...

Maandag 13 augustus - Weer de baan op.  

Ik heb beslist vandaag het eiland te verlaten. Ik heb een wel omschreven doel, als ik te lang blijf kan ik dit misschien niet halen ...
Al vroeg in de morgen moet ik uit de tent voor een 'grote boodschap'. Op zo'n 500 meter van Bere Point is er bij de kampeerplekken een 'Outhouse' gemaakt, waar dat kan. Daarna begin ik al wat op te ruimen en ontbijt samen met Troy. Het zal echt raar doen om hier te overtrekken ... Hij wil een foto van de compleet bepakte fiets, dat doen we dus eerst. Cameron komt voorlopig nog niet opdagen. Ik wil toch op een deftige manier afscheid nemen en wacht dus nog een beetje. Er komen mensen tot bij Troy, voor wat uitleg over de orka's, ze blijken ook bijzonder geïnteresseerd in mijn trip. Ze nodigen me prompt ook uit om bij hen te logeren, in Victoria. Ondertussen is Cameron er en ik neem afscheid, ik krijg van iedereen  de speciale 'eilandknuffel' ... Ik ken deze mensen nog niet lang, maar heb toch het gevoel ze te zullen missen ... Ik fiets de steile helling na Bere Point op en kom na een lange afdaling in Sointula. Eerst ga ik nog (zoals beloofd) afscheid nemen van Kurt, vrouw en kinderen. Ze zijn echt blij me nog eens te zien, ze overladen me met vragen, ik krijg koffie en ze geven me zelfs een pocket leesboek mee van een vader en zoon die een avontuur starten per kano van Canada naar de monding van de Orinoco. Tenslotte krijg ik ook nog een bokaaltje huisgerookte en gesteriliseerde chun-zalm mee. Ik heb nog net de tijd om even te stoppen bij het postkantoor en dan fiets ik naar de ferry. Laureen heeft me zien passeren en komt ook nog vlug afscheid nemen. Daar sta ik dan, alleen op de pier van m'n Utiopia, ik zal deze lieve  mensen vast en zeker missen !

Het is dan al rond 14 uur als ik echt begin te fietsen. De weg is aangenaam, ook al zijn de afstanden in het noorden van het eiland nog steeds groot. Ik kook 's avonds langs de weg nog nieuwe aardappeltjes, met verse worteltjes en de gerookte zalm van Kurt. Het is allemaal om ter lekkerst ! Ik kan maar geen goede kampeerplek vinden en neem een plekje op het einde van een Rest Area, ook al mag dat officieel niet ...